FDDI (Fiber Distributed Data Interface) Nedir?
Fiber Dağıtımlı Veri Arayüzü olarak bilinen FDDI (Fiber Distributed Data Interface), bir yerel alan ağında (LAN) fiber optik bağlantıları kullanan ve menzili 200 kilometreye kadar uzayabilen bir ağ standardıdır. FDDI protokolünün yapısı ve düzeni, token ring protokolüne dayanmaktadır.
Bir FDDI’ın LAN üzerinde binlerce kullanıcıyı destekleyebilir. Ayrıca FDDI’ı geniş alan ağları (WAN) veya kampüs alan ağları (CAN) için kurulan omurgalarda sıklıkla tercih edilebilir.
FDDI (Fiber Distributed Data Interface) Ne İşe Yarar?
1980’lerin sonlarında geliştirilen FDDI protokolü, büyük kampüs alan ağları (CAN) ve metropol alan ağları için iyi bir seçenekti. 100 Mbps’lik nispeten yüksek diyebileceğimiz hızı, standart Ethernet için öngörülen 10 Mbps’den çok daha iyiydi. Ayrıca FDDI’yı tek bir sunucu odasına bağlayıp diğer sunucuları da buraya bağlayarak ortak bir omurga oluşturabiliyordunuz.
FDDI-II ise ses ve video sinyallerinin de işlenebilmesi için bir ağa devre anahtarlamalı hizmet sağlama yeteneği ekleyen geliştirilmiş bir FDDI sürümüydü. FDDI ağlarının, kiralık fiber optik hatlar olarak sunulan geliştirilme aşamasındaki Senkron Optik Ağlara bağlanması içinse çalışmaların devam ettiğini biliyoruz.
FDDI protokolünün avantajlarını 200 kilometreye kadar ve net zamanlanmış olarak veri aktarımı sağlayabilmesi olarak özetleyebiliriz. Öte yandan eski bir protokol yapısı kullanması, fazla maliyet gerektiren ekipmanları ve yeni protokollere göre yavaş kalması gibi dezavantajlarını saymak gerekir.
Günümüzde FDDI’ın yavaşlık ve maliyet özelindeki dezavantajları yüzünden yerini daha yeni Multi Gigabit Ethernet’e ve pasif optik ağlara bıraktığını görüyoruz.
FDDI (Fiber Distributed Data Interface) Özellikleri
Bir FDDI ağı iki token halkası içerir: Bir adet birincil halka ve olası sorunlara karşı yedek olarak kullanılan ikincil bir halka. Birincil halka saniyede 100 megabite (Mbps) kadar kapasite sunarken, ikincil halka da veri taşımak için kullanılabilir ve kapasiteyi 200 Mbps’ye değin yükseltir.
Bir halka saat yönünde, diğeri ise saat yönünün tersine çalışacaktır. Tekli bir halka maksimum mesafeyi 200 kilometreye kadar uzatabilir; çift yapıda bir halkaysa 100 km’ye kadar uzayabilir. Her halükarda binlerce cihazı tek bir FDDI ağına bağlayabilirsiniz.
FDDI topolojisi standart halinde bir token halka ağı olmasına rağmen, kullanıcılar olarak bu yapıyı bir yıldız topoloji düzenine de uygulayabilirsiniz. FDDI protokolünün Elektrik ve Elektronik Mühendisleri Enstitüsü 802.4 sayılı veriyolu zamanlanmış jeton protokolünden türetildiğini de not düşelim.
Token üzerine temellendirilmiş bir ağda, yalnızca token’i olan cihaz aktarıma katılabilir. Zamanlanmış bir token’in kullanılması, her cihazın veri iletebilmesi için gerekebilecek maksimum bekleme süresini sağlamayı garanti eder.
Ağ gecikme gereksinimlerinize bağlı olarak, FDDI protokolünü senkron veya asenkron bir yapıda kurabilirsiniz. Senkronize yapılar gecikmeye duyarlı ağlar için uygundur ve zamanlanırlar. Asenkron düzen ise katı şekilde zamanlanmış token’ler kullanmaz.
Tek modlu fiber optik kablo, FDDI’ın birincil ara bağlantı ortamıdır. Burada bir parantez açmamız gerekir zira fiber olmayan optik kablo kullanan FDDI standartları da mevcuttur: Bakır Dağıtımlı Veri Arayüzü, Twisted-Pair Fiziksel Ortama Bağımlı veya doğrudan Twisted-Pair Dağıtımlı Veri Arayüzleri gibi.
Bir FDDI ağında, birincil yönlendiricileri ve cihazları ağın her iki halkasına da bağlarsınız. Bu düğümlere ikili bağlantı istasyonları denir. Ayrıca tek bir fiber optik bağlantı aracılığıyla diğer düğümleri de birbirine bağlayabilirsiniz ki bunlara tekli bağlantı istasyonları denmektedir.
FDDI aracılığıyla diğer protokolleri kullanan başka ağ türlerine de bağlanabilirsiniz. Böylece daha büyük bir Geniş Alan Ağı (WAN) oluşturabilir veya birçok farklı istemciyi birbirine bağlayabilirsiniz.
Özetle FDDI, zamanında devrim yaratan, çoklu zamanlanmış bağlantılarla uzak mesafelere aksamadan hizmet sunabilen bir protokoldür. Hala da kampüs ağlarında ve bazı geniş ortak alan ağlarında karşımıza çıkıyor ama protokoller ve bağlantı teknolojileri gelişip ucuzladıkça yerini daha yeni alternatiflere bırakıyor.
